ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﺟﻮﻥ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻳﻮﻥ ... ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﺟﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺷﺮﻭﻋﺎﺕ

15/04/2016
First day Journey from Home to Kotri Railway station.
ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﺟﻮﻥ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻳﻮﻥ
ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻲ ﺟﻲ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺷﺮﻭﻋﺎﺕ ...
ﭘﻨﺪﺭﮬﻦ ﺍﭘﺮﻳﻞ ﺟﻤﻌﻲ ﺟﻲ ڏﻳﻨﮭﻦ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﻗﺎﻓﻠﻲ ﺟﻲ ﺭﻭﺍﻧﮕﻲ ﺟﻲ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﻃﺌﻲ ﭤﻲ .ﺍﮬﻮ ڏﻳﻨﮭﻦ ﻣﻮﻥ ﻻﺀ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ۡ۽ ﺣﻴﺮﺕ ۾ ﻭﺟﮭﻨﺪڙ ﮬﻮ ﭘﺮ ﮬﺎﮢﻲ ﻳﺎﺩ
ڪﻨﺪﻱ ﺭﮘﻮ ﮐِﻞ ﺋﻲ ﺍﭼﻲ ﭤﻲ ﺗﻪ ﮀﺎ ﺗﻪ ڏﻳﻨﮭﻦ ﮬﻮ ...!
ﺍﮬﻮ ڏﻳﻨﮭﻦ ﺍﻳﻨﺪﻱ ﺋﻲ ﺷﺎﻡ ﺟﻮ 4 ﺑﺠﻲ ﮄﺍﺭﻱ ﮬڪ ﮐٽﺎﺭﻩ ۽ ﭘﺮﺍﮢﻲ ﺑﺲ ﺳﺎﻻﺭ
ﭘﺎﺭﺍﻥ ڪﺮﺍﺋﻲ ﻭﺋﻲ ۽ ﺭﻭڊ ﺗﻲ ﭼڙﮬﻨﺪڙ ﮔﻠﻲ ﺍﮘﻴﺎﻥ ﺍﭼﻲ ﺑﻴﭡﻲ . ﻭﺍﺭﻱ ﻭﺍﺭﻱ
ﺳﺎﻥ ﺳﭛ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﺍﻳﻨﺪﺍ ﻭﻳﺎ ۽ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺭﮐﺮﺍﺋﻴﻨﺪﺍ ﻭﻳﺎ ۽ ﻣﻴﻞ ﻣﻴﻼﭖ ﺟﻮ ﺳﻠﺴﻠﻮ
ﺯﻭﺭ ﺷﻮﺭ ﺳﺎﻥ ﺟﺎﺭﻱ ﮬﻴﻮ . ﻣﻮﻥ ﮔﮭﺮ ﺟﻲ ﭼﻮﮐٽ ﺗﺎﻥ ﭘﻴﺎﺭﻱ ﺍﻣﻲ ﺳﺎﻥ ﺍﮐﻴﻮﻥ
ﻧﻢ ڪﺮﻱ ﭜﺎڪﺮ ﭘﺎﺋﻲ ﻣﻮڪﻼﻳﻮ ۽ ﭘﻨﮭﻨﺠﻲ ﭜﺎﺋﺮﻥ ﺳﺎﻥ ﺑﺲ ﻃﺮﻑ
ﻭﮄﻳﺲ .ﭜﺎﺋﺮﻥ ﻣﻨﮭﻨﺠﻮ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺲ ﺟﻲ ﻣﭥﺎﻥ ﺭﮐﺮﺍﻳﻮ ۽ ﭘﻮﺀ ﺍﻧﺪﺭ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻴﻦ
ﻭﻳﮭﺎﻥ ﻳڪﻮ ﮔڏ ﮬﺌﺎ ۽ ﭘﻮﺀ ﻣﻨﮭﻨﺠﻲ ﺳﻴٽ ﻭﺍﺭﻱ ﺳﺎﺋﻴڊ ﺟﻲ ﺩﺭﻱ ﮐﺎﻥ ﺑﻴﮭﻲ
ﮔُڊ ﭘﺎﺋﻲ ﭼﺌﻲ ﻣﻮڪﻼﺋﮡ ﻟﮙﺎ، ۽ ﮬﭥﻦ ﺳﺎﻥ ﺑﺎﺋﻲ ﺑﺎﺋﻲ ﭤﻲ ڪﻴﺎﺋﻴﻦ .ﺍﻥ ﻭﻗﺖ
ﺍﻻﺋﻲ ﮀﻮ ﭘﻴﺎﺭﻥ ﭜﺎﺋﺮﻥ ﺗﻲ ڏﺍﮂﻭ ﭘﻴﺎﺭ ﭘﺌﻲ ﺁﻳﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﻭﻳﺲ ﭘﺌﻲ ﭘﮭﺮﻳﻦ ﺩﻓﻌﺎ
ﺍﻧﮭﻦ ﮐﺎﻥ ﻭﺭ ﺗڏﮬﻦ ﺋﻲ . ﻣﻮﻥ ﺳﻴٽ ﺗﻲ ﻭﻳﮭﻲ ﮬڪ ﻓﻮﻥ ڪﺎﻝ ڪﺮﻱ ﮘﺎﻟﮫ
ﺍﻭﭼﺘﻲ ﻇﺎﮬﺮ ڪﻴﻢ ﺗﻪ ﺍﭲ ﻭﭸﺎﻥ ﭘﺌﻲ ﺳﻔﺮ ﻻﺀ، ۽ ڪﻨﮭﻦ ﮐﻲ ﭴﮡ ﺗﻪ
ﮀﺮڪﺎﺋﻲ ﮀڏﻳﻢ .
ﺍﺋﻴﻦ ﺋﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻲ ﺍﭼﮡ ﺑﻌﺪ ﺑﺲ ﮬﻠﮡ ﺷﺮﻭﻉ ﭤﻲ ۽ ﭠڪ ﭠڪ ڪﻨﺪﻱ ﮬﻠﮡ
ﻟﮙﻲ .ﺑﺲ ﺟﻲ ﺍﺳﭙﻴڊ ﺁﮬﺴﺘﻪ ﮬﺠﮡ ﺳﺒﺐ ٽﺎﺋﻴﻢ ﺍﻥ ﺟﻲ ﺿﺪ ۾ ﺗﻴﺰﻱ ﭘڪڙﻱ
. ﺟﺌﻴﻦ ﺟﻮ ﻣﻴﺮﭘﻮﺭﺧﺎﺹ ، ٽﻨڊﻭﺍﻟﮭﻴﺎﺭ ۽ ٽﻨڊﻭﭴﺎﻡ ﭘﺎﺭ ڪﺮﻱ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ ﺟﻲ
ﺣﺪﻥ ﺍﻧﺪﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﭤﻴﺎﺳﻴﻦ ﺗﻪ ﺳﺎﻣﮭﻮﻥ ﺭﻭڊ ڪﻨﮭﻦ ﺍﺣﺘﺠﺎﺝ ﺳﺒﺐ ﺑﻼڪ ﮬﻮ
ﭘﺮ ﺗﻨﮭﻦ ﮬﻮﻧﺪﻱ ﺑﻪ ﺑﺲ ﻭﺍﺭﻱ ڊﺭﺍﺋﻴﻮﺍﺭ ﺍﺋﻴﻦ ﭘﺌﻲ ﻇﺎﮬﺮ ڪﻴﻮ ﭴﮡ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ
ﮐﺎﻥ ڪﻮٽڙﻱ ﺭﻳﻠﻮﻱ ﺍﺳٽﻴﺸﻦ ڪﻮ ﺑﻨﮫ ﺍﮢﺎﻧﮕﮭﻮ ۽ ﺍﻭﮐﻮ ﺳﻔﺮ ﮬﺠﻲ . ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻥ
ﻻﺀ ڪﻮٽڙﻱ ﮬڪ ﺍﮠ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭤﻴﻞ ﺷﮭﺮ ﮬﻴﻮ
ﺧﻴﺮ ﺍﮬﻲ ﮘﺎﻟﮭﻴﻮﻥ ﺩﺭﮔﺬﺭ ڪﻨﺪﻱ ﺍﮬﻮ ﺭﺳﺘﻮ ﺑﺪﻻﺋﻲ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ ﺑﺎﺋﻲ ﭘﺎﺱ
ﻭﺭﺗﻮﺳﻴﻦ .ﺍﺗﻲ ﺑﻪ ﻭڏﻱ ﻗﻄﺎﺭ ۾ ﮔﺎڏﻳﻮﻥ ﺑﻴﭡﻞ ﮬﻴﻮﻥ ۽ ﭼﺮﻥ ﺋﻲ ﻧﻪ
ﭘﻴﻮﻥ . ﺍﭼﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﮐﻲ ﺧﻮﻑ ﻭﺭﺍﻳﻮ ﺗﻪ ﮬﺎﮢﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﺑُڪ ﭤﻴﻞ ﺳﻴٽﻦ
ﻭﺍﺭﻱ ﺭﻳﻞ ﺑﻮﻻﻥ ﺍﻳڪﺴﭙﺮﻳﺲ ﮀُٽﻲ ﻧﻪ ﻭﭸﻲ . ﮬڪ ﻋﺠﻴﺐ ﭤﺮﭤﻠﻮ ﻣﭽﻲ ﻭﻳﻮ
ﺗﻪ ﺍﺟﮭﻮ ﭤﻲ ٽﺮﻳﻦ ﻣﺲ ﭤﺌﻲ ۽ ۽ ﺍﮬﻮ ﻏﻮﺭ ڪﻴﻮ ﭘﺌﻲ ﻭﻳﻮ ﺗﻪ ﺳﮅﻭ
ﭴﺎﻣﺸﻮﺭﻱ ﮐﺎﻥ ﮬﻠﻲ ٽﺮﻳﻦ ﺗﻲ ﭼڙﮬﻮﻥ .ﺑﻮﻻﻥ ﺍﻳڪﺴﭙﺮﻳﺲ ﺟﻲ ٽﺎﺋﻴﻤﻨﮓ ﭘﻮﮢﺎ
9 ﮬﺌﻲ ۽ 8:30 ﺑﺠﻲ ﺍﺗﻲ ، ﺗﺎﻥ ﺟﻮ ﺧﺒﺮ ﺁﺋﻲ ﺗﻪ ﺑﻮﻻﻥ ﭘﮭﭽﻲ ﻭﺋﻲ ... ﻧﺎ
ڪﺎ ﺗﺼﺪﻳﻖ ڪﺮﺍﺋﻲ ﻭﺋﻲ ۽ ﻧﺎ ڪﺎ ﭘڪ ﺑﺲ ﺟﺌﻴﻦ ﺟﻮ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﻠﻴﻦ ﺭﻳﻞ
ﭘﮭﭽﻲ ﺁﮬﻲ ﺗﻪ ﺳﭝﻦ ﺟﻮ ﺑﻠڊ ﭘﺮﻳﺸﺮ ﮬﺎﺋﻲ ۽ ﮬﺎﺋﻲ ﮔﮭﻮڙﺍ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﺎ ﭘﺌﺴﺎ
ﭔڏﻱ ﻭﻳﺎ ۽ ﺭﻳﻞ ﮬﻠﻲ ﻭﻳﻨﺪﻱ . ﭘﻮﺀ ﺍﻧﮭﻦ ﻣﻨﺠﮭﺎﻧﺐ ڪﻨﮭﻦ ﻋﻘﻞ ﺟﻲ ﺍڪﺎﺑﺮ
ﻋﻘﻞ ﺟﻮ ﻣﻈﺎﮬﺮﻭ ڪﻨﺪﻱ ﺍﮬﻮ ﭔﮅﺍﻳﻮ ﺗﻪ ﺍﮬﺎ ﺟﻌﻔﺮﻳﻪ ﺍﻳڪﺴﭙﺮﻳﺲ ﺁﺋﻲ ﺁﮬﻲ
۽ ﺍﭸﺎ ﺑﻮﻻﻥ ﻧﮭﻲ ﭘﮭﺘﻲ ﭘﻮﺀ ﻭﭸﻲ ڪﺠﮫ ﺳﺎﮪ ﭘﻴﻦ . ﻧﻴﭟ ڪﺠﮫ ﻣﺎﮢﮭﻦ
ﺟﻲ ﺩﻋﺎﺋﻦ ۽ ﻧﺎﺩﻋﻠﻲ ﺟﻲ ﻭﺭﺩﻥ ﺑﻌﺪ ﺭﺵ ﻣﺎﻥ ﻧڪﺘﺎﺳﻮﻥ ﺗﻪ ﺣﺪ ﮐﺎﻥ ﻣﭥﻲ
ﺣﻴﺮﺕ ﭼڙﮬﻲ ﻭﻳﻢ ﺟڏﮬﻦ ڊﺭﺍﺋﻴﻮﺭ ﭼﻴﻮ : ﻣﻮﻧﮑﻲ ڪﻮٽڙﻱ ﺟﻲ ﺭﺳﺘﻲ ﺟﻲ
ﺧﺒﺮ ﻧﺎﮬﻲ ﺍﺻﻼﺡ ڪﺮﻳﻮ ، ۽ ﻣﻨﮭﻨﺠﻲ ﺣﻴﺮﺕ ﺟﻲ ﺍﻧﺘﮭﺎ ﭤﻲ ﻭﺋﻲ ﺟڏﮬﻦ
ڏﺍﮬﻦ ﺳﻴﺎﮢﻦ ﻗﺎﻓﻠﻦ ﻭﺍﺭﺍﻥ ﻣﻨﺠﮭﺎﻥ ڪﻨﮭﻦ ﻭٽ ڏﺱ ﻧﻪ ﮬﻴﻮ ۽ ﺳﭝﻨﻲ ﭼﭗ
ﺟﻮ ﺭﻭﺯﻭ ﮐﮣﻲ ﺭﮐﻴﻮ . ﺳﻮﭼﻴﻢ ﺍﻻﺋﻲ ﺣﻴﺪﺭﺁﺑﺎﺩ ۾ ﭰﺎﭤﺎ ﺁﮬﻴﻮﻥ ﻳﺎ ﻧﻴﻮﻳﺎﺭڪ
ﺳٽﻲ ۾ ﺟﻨﮭﻦ ﻻﺀ ﻣﺤﺎﻭﺭﻭ ﻣﺸﮭﻮﺭ ﺁﮬﻲ ﺗﻪ ﺍﻥ ﮐﺎﻥ ﻭﮄﻳڪ ڪﻮ ﻣﺼﺮﻭﻑ
ﺷﮭﺮ ﺁﮬﻲ ﺋﻲ ڪﻮﻧﻪ .
ﺑﺲ ﻭﺍﺭﻱ ڊﺭﺍﺋﻴﻮﺭ ۽ ﻗﺎﻓﻠﻲ ﻭﺍﺭﻥ ﻣﻨﺠﮫ ﮬﻠڪﻮ ﺍٽڪﺎﺀ ﭤﻲ ﭘﻴﻮ ۽ ڊﺭﺍﺋﻴﻮﺭ
ڪﻮٽڙﻱ ﺷﮭﺮ ﺟﻲ ﺭﺳﺘﻲ ﮐﺎﻥ ﺍﮢﭵﺎﮠ .ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻤﺠﮭﻴﺲ ﭘﺌﻲ ﺍﮬﻮ ﺷﮭﺮ
ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﭤﻴﻞ ﺋﻲ ڪﻮﻧﮭﻲ . ﻣﻮﻧﮑﻲ ﺗﻪ ﭔﻨﮭﻲ ﮄﺭﻳﻦ ﺟﻮ ﻋﻘﻞ ﻧﻪ ﻭﮢﻴﻮ ﭘﺮ
ﺍﺋﻴﻦ ﺳﺎﻣﮭﻮﻥ ﮘﺎﻟﮭﺎﺋﮡ ﺗﻲ ﺑﻪ ڪﺮﻓﻴﻮ ﻟﮙﻞ ﮬﻴﻢ . ﻧﻴﭟ ﻗﺎﻓﻠﻲ ﻭﺍﺭﻥ ﻏﻴﺮﺕ ﺟﻮ
ﻣﻈﺎﮬﺮﻭ ڪﻨﺪﻱ ، ﺍﻥ ﺑﺲ ﻣﺎﻥ ﺍﮄ ﺭﻭڊ ﺗﻲ ﻟﮭﻲ ﭘﻴﺎ . ﻣﻨﻈﺮ ڏﺳﮡ ﻻﺋﻖ ﮬﺌﺎ
ﻋﻮﺭﺗﻮﻥ ، ﻣﺮﺩ ، ﺟﮭﻮﻧﺎ ، ﺟﮭﻮﻧﻴﻮﻥ ۽ ﭔﺎﺭ ﭔﭽﺎ ﻭﭺ ﺭﻭڊ ﺗﻲ ﻟﮭﻲ ﭘﻴﺎ ۽ ﺑﺲ
ﻣﺎﻥ ڪﮃﻳﻞ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺳﻨﭝﺎﻟﻴﻨﺪﺍ ﺭﮬﻴﺎ .ﭘﻮﺀ ﺍﺗﻲ ﺋﻲ ﮬڪ ﻭﻳﻦ ﺁﺋﻲ ﺍﻥ ۾ ﺍﮄ
ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻟﻮڊ ڪﺮﻱ ۽ ﺍﮄ ﮐﺎﻥ ﻭﮄﻳڪ ﻣﺎﮢﮭﻮ ﭼڙﮬﺎﺋﻲ ڪﻮٽڙﻱ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺭﻭﺍﻧﺎ
ڪﻴﺎ ﻭﻳﺎ ۽ ﭔﻴﺎ ﻭﺭﻱ ﭘﻮﻳﺎﻥ ﺁﻳﺎ . ﻳﻘﻴﻦ ڪﻴﻮ ﺗﻪ 10 ﻣﻨٽﻦ ۾ ﺋﻲ ڪﻮٽڙﻱ
ﻭﺍﺭﻱ ﭘُﻞ ﮐﺎﻥ ﮔﺬﺭﻱ ﺭﻳﻠﻮﻱ ﺍﺳٽﻴﺸﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﭤﻴﺎﺳﻴﻦ .ﺍﺗﻲ ﭘﻮﺀ ﺳﭝﻦ ﺟﻲ ﭜﭳ
ﭜﭵﺎﻥ ﺗﻪ ٽﺮﻳﻦ ﭘﮭﭽﻲ ﭼڪﻲ ﮬﻮﻧﺪﻱ ﭘﺮ ﺍﺗﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺟﻲ ﭘﮭﭽﮡ ﺑﻌﺪ ﭘﻮﺀ ﺋﻲ
ٽﺮﻳﻦ ﺁﺋﻲ .ﻣﻨﮭﻨﺠﻲ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﻮڙﮬﻲ ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻲ ﺗﻪ ﺍﻳﺘﺮﻱ ﭘﺮﻱ ﭘﺌﻲ ﻭﭸﺎﻥ
ﺍﻻﮬﻲ ﭘﻴﺎﺭﻥ ﻭٽ ﭘﮭﭽﺎﻥ ﻳﺎ ﺁﺧﺮﻱ ﺩﻓﻌﻲ ﭘﺌﻲ ﺳﺎﻣﮭﻮﻥ ڏﺳﺎﻥ . ﺍﻧﺪﺭ ﺩﺭﻱ ﻭﺍﺭﻱ
ﺟﮙﮫ ﻭﺍﻻﺭﻱ ﺩﺭﻱ ﮐﺎﻥ ڪﺠﮫ ﺗڪﮡ ﻟﮙﺲ .ﺗڪﻨﺪﻱ ﺗڪﻨﺪﻱ ٽﺮﻳﻦ ﮬﻠﮡ ﺷﺮﻭﻉ
ﭤﻲ .ﭘﻮﺀ ڪﺠﮫ ﺍﻟﮭﺠﻨﻮﻥ ﻭﮄﻱ ﻭﻳﻮﻥ .
ﺩﻳﺮ ﺳﺎﻥ ﺍﻣﻲ ﺟﻲ ﭠﺎﮬﻲ ڏﻧﻞ ﻣﺎﻧﻲ ﺟﻨﮭﻦ ۾ ﭜﻴﻨڊﻳﻮﻥ ﺗﺮﻳﻞ ۽ ﮔﻴﮫ ﻟﮙﻞ ﻣﺎﻧﻲ
ﮬﺌﻲ ، ﺍﮬﺎ ﮐﺎﮄﻡ ۽ ﺭﻳﻞ ﺟﻲ ﻣﭥﻴﻦ ﻭﺍﺭﻱ ﺳﻴٽ ﺗﻲ ﭼڙﮬﻲ ﭘﻨﮭﻨﺠﻲ ﭘﺮﺱ ﮐﻲ
ﻭﮬﺎﮢﻮ ﭠﺎﮬﻲ ڪﺠﮫ ﺩﻳﺮ ﭼﻴٽﻨﮓ ڪﺌﻲ ۽ ﭘﻮﺀ ڪﺠﮫ ﺧﻮﻑ ﺳﺎﮠ ڪﺮﻱ
ﭘﻨﮭﻨﺠﻲ ﭼﺎﺩﺭ ﻭﻳڙﮬﻲ ﺳﻤﮭﻲ ﭘﻴﺲ ۽ ڪﺠﮫ ﻭﻗﺖ ۾ ﺋﻲ ﺍﮎ ﻟﮙﻲ ﻭﻳﻢ .
ﻣﺎﮬﻢ ﺳﻨﮅﻱ